Moja pierwsza wymiana – Valentina Jagetić z Chorwacji

Program CRITICAL WORKERS był pierwszym projektem Erasmus+, w którym brałam udział. Ponieważ nie mam wcześniejszych doświadczeń, nie miałam żadnych oczekiwań wobec projektu. Zgłosiłam się, ponieważ temat był dla mnie interesujący i pomyślałam, że mógłabym dowiedzieć się więcej o czymś, co przyda się w mojej przyszłej karierze.

W ciągu tygodnia tego programu odbyliśmy kilka interaktywnych warsztatów, poprzez które poruszyliśmy temat „mobbingu”. Ponieważ projekt ma charakter międzynarodowy, miałam okazję usłyszeć różne doświadczenia i opinie uczestników z innych części Europy i spoza niej. W ten sposób dowiedziałam się, że pewne rzeczy, których wcześniej nie uważałam za „mobbing”, w rzeczywistości są nim i że w przyszłości nie muszę (i nie powinnam!) tolerować nieprawidłowego zachowania, ale też – bardzo ważne – my musimy zwracać uwagę na siebie – bo czasami to my sami mobbingujemy – i może nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy.

Ten temat jest bardzo ważny, ale myślę, że nie mówi się o nim wystarczająco. Dlatego takie projekty, jak CRITICAL WORKERS, są niezwykle ważne, bo w ten sposób poszerzamy swoje horyzonty, uczymy się, a tym samym dostosowujemy i konkurujemy na rynku pracy.

Krytyczne myślenie o mobbingu dotyczy nie tylko nas jako pracowników, ale także kolegów i potencjalnych pracodawców, ale ono oczywiście może być stosowane w innych dziedzinach – w rodzinie, związkach partnerskich, przyjaźniach itp. Ważne jest, aby popracować nad sobą, rozpoznawać oznaki mobbingu i mieć świadomość, jak sobie z nimi radzić, jakie kroki należy podjąć, aby zapobiec manipulacji związanej z mobbingiem, a także jak powstrzymać, jeśli już nastąpił. Chociaż nie zawsze łatwo jest ustalić granice, ważne jest, aby wiedzieć, w jakim stopniu tolerancja jest rozsądna, aby chronić siebie i innych przed negatywnymi przekonaniami i poczuciem winy oraz innymi rzeczami, które się z tym wiążą (problemy finansowe, psychiczne lub inne problemy zdrowotne).

Organizatorzy zachęcali uczestników w interaktywny i zabawny sposób (nie zawsze najprostszy – trzeba pomyśleć! – co jest dobre) do zastanowienia się, co wskazuje na mobbing, na ile jest on obecny w społeczeństwie w krajach uczestniczących i czy istnieją przepisy prawne, zajmujące się kwestią mobbingu. Wyniki były zaskakujące, ale przede wszystkim rozczarowujące – przepisy, jeśli istnieją, są słabo uregulowane i słabo wdrażane, istnieją formalnie, ale nie i w praktyce.

Dlatego takie warsztaty są bardzo przydatne i trzeba mówić o manipulacji i mobbingu – żeby młodzi ludzie przed wejściem na rynek pracy wiedzieli, czego się spodziewać i jak mogą zmierzyć się z tego typu problemem lub ostrzec innych, gdy to zauważą, że ktoś ma taki problem. Coś jeszcze bym dorzuciła o samym projekcie – mimo narzekań części uczestników – zakwaterowanie i wyżywienie były dobre, a organizacja i więcej niż dobra. Osobiście projekt zachęcił mnie do dalszego aplikowania na takie projekty i dalszej pracy nad sobą. Jest miejsce na poprawę, ale każdy z uczestników powinien również pamiętać, że takie programy to nie wakacje w hotelu 5*, ale wyjście ze strefy komfortu codziennego życia i praca nad sobą, aby nauczyć się czegoś nowego, być mniej samolubnim i wychodzić jako mądrzejsi i lepsi ludzie.

Valentina Jagetić jest studentką polonistyki z Zagrzebia, napisała ten tekst po polsku 🙂 

Podziel się:

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *